ပံုျပင္ ေလးေတြပါ

၂ အခ်ိဳး ၂

တခါတုန္းက တရုတ္ျပည္မွာ အသည္းကြဲ ေတာင္ၾကားလို႔ေခၚတဲ့ ေနရာ တစ္ခု ရွိပါသတဲ့။ အဲဒီ ေတာင္ၾကားဟာ အထက္ကေန ေအာက္ကို တညီတညာတည္း ဓားနဲ႔ ျဖတ္ပိုင္းထားသလို ၁၀ မီတာေလာက္ ကြဲထြက္ေနၿပီး ေတာင္ေျခ ေအာက္မွာေတာ့ ျမစ္တစ္ခုက စီးေနပါတယ္။ အဲဒီ ေဒသမွာ ေတာင္ဆိတ္ေတြ က်က္စားလို႔ေနပါတယ္။

ေတာင္ဆိတ္ေတြဟာ တခါခုန္ရင္ ၆ မီတာ ေလာက္ အကြာအေ၀းကို ခုန္ႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ေျခတစ္ေခ်ာင္းစာ ခ်ဖို႔ ေနရာရရင္ ထပ္ၿပီး ခုန္ႏိုင္ပါသတဲ့။ တေန႔မွာ ေတာလိုက္မုဆိုးတစ္ဖြဲ႕ဟာ ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ဖမ္းဆီး ပစ္ခတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါ ေတာင္ဆိတ္ေတြဟာ ေတာင္ထိပ္ေပၚကို ေျပးသြားပါတယ္တဲ့။ ေတာင္ဆိတ္ တစ္ေကာင္ဟာ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အျခား ကမ္းပါးတစ္ဘက္ကို ခုန္လိုက္ေပမယ့္ ၆ မီတာသာ ခုန္ႏိုင္တာမို႔ ေတာင္ေအာက္ကို က်သြားၿပီး ေရစီးနဲ႔အတူ ေမ်ာပါသြားပါတယ္။
ေသေဘးကို ေၾကာက္ရြ႔ံလို႔ ေတာင္ဆိတ္မ်ား ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနစဥ္မွာ ေတာင္ဆိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ အသံျပဳၿပီး ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ၂ ဖြဲ႕ ခြဲခိုင္းလိုက္ပါတယ္တဲ့။ မုဆိုးေတြဟာလည္း စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ၾကည့္ေနၾကသတဲ့။ မုဆိုးေခါင္းေဆာင္ကလည္း လူတခ်ဳိ႕ကို ေတာင္ေအာက္ကို သြားေစာင့္ခိုင္းၿပီး ခုန္ခ်လာမယ့္ ေတာင္ဆိတ္ေတြကို ေမ်ာပါမသြားေအာင္ အသင့္ေစာင့္ခိုင္းၿပီး အခ်က္ျပ ေသနတ္ေဖာက္လိုက္ဖို႔ မွာလိုက္ပါတယ္။
ေတာင္ဆိတ္ေတြ ၂ ဖြဲ႕ ခြဲလိုက္တဲ့အခါ အသက္ႀကီးရင့္တဲ့ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ေတြနဲ႔ ငယ္ရြယ္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ေတြ ဆိုၿပီး ၂ ဖြဲ႕ ျဖစ္သြားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးက အခ်က္ေပးလိုက္တဲ့အခါ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ထဲက တစ္ေကာင္ဟာ ေျပးထြက္လာသလို မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ထဲက တစ္ေကာင္ဟာလည္း ေျပးထြက္လာပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ကအရင္ခုန္လိုက္ျပီး သူနဲ႔ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာဘဲ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ၾကီးက လိုက္ ခုန္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေအာက္ကေန ေခါင္းကို ထိုးခံေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္ဆိတ္ဟာ ေတာင္ဆိတ္အိုႀကီးကို ေခတၱနင္းလို႔ ေနာက္တစ္ဆင့္ ထပ္ခုန္လိုက္တဲ့အခါ အျခားကမ္းပါးတစ္ဘက္ကို ေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴပဲ ေရာက္သြားပါေရာတဲ့။
မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ႀကီးကေတာ့ ေတာင္ေအာက္ကို ျပဳတ္က်ၿပီး အသက္စေတးသြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေကာင္ၿပီး တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္တြဲဆီ ခုန္လိုက္ ကူးလိုက္ လုပ္ၿပီးတဲ့အခါ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတာင္ဆိတ္ေတြ အားလံုး တစ္ဘက္ကမ္းကို ေရာက္သြားခဲ့ပါၿပီတဲ့။
အဲဒီမွာ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ မုဆိုးႀကီးတို႔ ရွိရာကို လွမ္းလာပါတယ္။ မုဆိုးႀကီးက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လိုက္တဲ့အခါ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ ယိုင္သြားေပမယ့္ လဲမက်သြားပါဘူးတဲ့။ (သူရဲေကာင္း မွန္ရင္ ယိုင္ရံုသာ ယိုင္မယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မလဲပါဘူး)။
ေနာက္ေတာ့ ေတာင္ဆိတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးဟာ မုဆိုးႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသတဲ့။
ဒီပံုျပင္ဇာတ္လမ္းေလးမွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသစြာ အေကာင္းဆံုး ဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ဆိတ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးနဲ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္အတြက္ အစေတးခံသြားတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ေတာင္ဆိတ္ေတြရဲ႕ သူရဲေကာင္း ပီသမႈဟာ ေလးစားစရာပါ။
(ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း) ရဲ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားဖူးျပီးၾကမွာပါ။)

တြင္းတူးေသာၾကြက္နွင့္တြင္းမတူးေသာၾကြက္

တစ္ခါတုန္းက ေတာင္ပို ့ရ္ေလးတစ္ခုမွာ ၾကြက္မိတ္ေဆြ နွစ္ေကာင္နဲ ့အျခားၾကြက္မ်ား ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ ၾကြက္
မိတ္ေဆြနွစ္ေကာင္ကေတာ့ တစ္ေကာင္က မိမိဘ၀ရပ္တည္မွုအတြက္ လုံျခဳံမွုရေစဖို ့ တြင္းကို ကိုယ္တိုင္တူးျပီး
အျခားၾကြက္ေတြလို ေနသတဲ့။
တစ္ေကာင္ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ တြင္းမတူးပဲ သူမ်ားတူးထားတဲ့ တြင္းအေဟာင္းေတြမွာပဲ လိုက္ျပီး ခိုေအာင္း
ေနတဲ့ ၾကြက္ဖ်င္းတစ္ေကာင္ပါတဲ့ေလ။
တြင္းတူးျပီးဖို ့မလို တြင္းေဟာင္းေတြ ခိုေနမယ္လို ့ေတြးထားတာပါ။
ၾကြက္ဖ်င္းက သူ ့ကိုယ့္သူ သက္သာရာရွာခ်င္တာေၾကာင့္ ခုလို ေနပါသတဲ့။ သူမ်ားေတြ ပင္ပန္းၾကီးစြာ ေန
စရာ တြင္းတူးေနခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ အစာေလးစားျပီး နွပ္ေနရတယ္လို ့သူက ေတြးပါတယ္။ မိတ္ေဆြ ၾကြက္
ကေလးကိုလည္း သူတို ့ေနတတ္ဖို ့စည္းရုံးပါေသးတယ္။
လုံ ့လနဲ ့အေမွ်ာ္ျမင္ ရွိတဲ့ ၾကြက္ကေတာ့ ၾကြက္ဖ်င္းဘယ္လို ေျပာေျပာ နားမေထာင္ပါဘူး။ သူ ့အလုပ္ကိုပဲ သူ
အာရုံစိုက္ လုပ္ေနတာေပါ့။ ငါ့တြင္းဟာ ငါ့အတြက္သာ မဟုတ္ အျခားေသာ ၾကြက္ေတြအတြက္လည္း နားခုိစရာ
ေလး ျဖစ္လာမယ္လို ့လည္း ခံယူထားပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ငါခုလိုတူးေနတာ အပန္းမၾကီးပါဘူး။ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ တြင္းတူးေနက်ျဖစ္လုိ ့ အေလ့အက်င့္ေတာင္
ရေနပါတယ္။ အမ်ားလိုပဲ တြင္းတစ္တြင္းကို ငါလည္း အျမန္တူးနိုင္တာေပါ့လို ့ ၾကြက္ဖ်င္းကို ေျပာျပခဲ့တာေပါ့။
ဒီလုိနဲ ့ တစ္ေန ့မွာ ၾကြက္တို ့ေနထိုင္ရာ ေတာင္ပို ့ရ္ေလး ျပိဳက်ပါေတာ့တယ္။ ဒီခ်ိန္မွာ ၾကြက္အားလုံးဟာ ဘ၀ကို
တစ္ကျပန္စၾကရတာေပါ့။
ၾကြက္တိုင္းလုိလိုဟာ သူတို ့ေနထိုင္ရာတြင္းကို တူးနိုင္ၾကေပမယ့္ အျမဲေရသာခုိျပီး အေခ်ာင္ေနတတ္တဲ့ ၾကြက္
ဖ်င္းခမ်ာ မွာေတာ့ တြင္းလည္း မတူးတတ္၊ ေနစရာေနရာ တြင္းေဟာင္းေတြလည္း ရွာမရေတာ့ အခက္ေတြ ့ျပီး
ေနာင္တေတြ ရေနတာေပါ့။
ဒီလိုနဲ ့အျခားၾကြက္ေတြဆီမွာ သူလည္း ေနပါရေစဆိုျပီး အသနားခံေပမယ့္ သူ ့လိုၾကြက္ဖ်င္း တစ္ေကာင္ကို
ဘယ္ၾကြက္ေတြကမွ လက္မခံပါဘူး။ မိမိမွာ လုပ္နိုင္စြမ္း ရွိရဲ့နဲ ့မလုပ္ပဲ အေခ်ာင္ေနခ်င္တဲ့ ၾကြက္ဖ်င္းကို ငါတို ့
ေတြ မသနားလို ့ေျပာလႊတ္ကုန္ပါသတဲ့။
ေနာက္ဆုံး လုံလနဲ ့အေမွ်ာ္ျမင္ရွိတဲ့ ၾကြက္ကေလးဟာ ၾကြက္ဖ်င္းေလးကို ေခၚျပီး သူ ့ၾကြင္းမွာ ထားသတဲ့။ သူ ့
အတြက္ေတာ့ သူ ့တြင္းဟာ တျခားသူေတြ အတြက္ဆိုတဲ့ စကားကို သက္ေသျပလိုက္တာပါပဲ။
က်န္တဲ့ ၾကြက္ေတြလည္း လုံလရွိတဲ့ ၾကြက္ကေလးကို ေလးစားလြန္းလို ့ အစာပိုေတြ သယ္လာျပီး ေပးၾကတာ
ေပါ့။ ၾကြက္ဖ်င္းေလးလည္း ဒီျဖစ္ရပ္ေတြ ၾကည့္ျပီး အမ်ားလို မက်င့္ၾကံခဲ့လို အမ်ားရဲ့ အေလးထားမွုကို ငါဆုံး
ရွုံးလိုက္ရတာ ပါလားလုိ ့ေတြး မိသြားပါတယ္။
ေရသာခို ေနျခင္းဟာ မေကာင္းပါလား၊ ခဏတာ သာယာမွုရေပမယ့္ ေရရွည္မွာ ဆုိုးရြားေစတယ္ဆိုတာ ၾကြက္
ဖ်င္းတစ္ေကာင္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ျပီး ေနာင္တေတြ တစ္ပုံၾကီးရသြားပါတယ္။
ငါဟာ တြင္းမတူးတဲ့ ၾကြက္ဖ်င္းပဲ။ တြင္းတူးတဲ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္ျဖစ္ေအာင္ ငါယေန့မွ စျပီး ျပင္ဆင္ရေတာ့မယ္
လို ့ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ေလာကမွာ ကိုယ့္တြင္း ကိုယ္တူးျခင္းသာ ေကာင္းပါေပတယ္ ဆိုတာကို ၾကြက္
ဖ်င္း တစ္ေကာင္ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါျပီ။
စာဖတ္သူမ်ားလည္း အေတြးထဲမွာ တြင္းတူးေသာၾကြက္နဲ ့တြင္းမတူးေသာၾကြက္ရဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ သင္ခန္းစာ
ေလး တစ္ခု ရသြားမယ္လို ့လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။